İzmit eski İzmit değil...
28 Haziran 2013 Cuma, 09.29
Hani bir nirengi noktası vardır…
Ya da depremden sonra söylediğimiz gibi…
“Kırılma noktası”…
Sonra da ekleriz…
“Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak”…
İşte bu sözler Kocaelispor tanımına tam uyuyor…
Deprem öncesi Kocaelispor ve Kocaeli kenti…
Deprem sonrası Kocaelispor ve Kocaeli kenti…
İzmit Lisesi tarih öğretmeni Tülay hocamızdan öğrendiğimiz gibi…
Milattan Önce (MÖ); Milattan Sonra (MS)…
Mersin-İçel…
İskenderun-Hatay-Antakya…
İzmit-Kocaeli…
Bu isimler sürekli karıştırılmış ve hala da karıştırılmaktadır…
Hangisi il ?..
Hangisi ilçe ?..
İzmit adı da Kocaeli isminin hemen yanında yer almıştır…
Kocaelispor ise herkesin ortak değeridir…
Markadır…
Dönelim deprem öncesi ve sonrasına…
Deprem öncesinde nüfus milyona yaklaşırken, yorumlar yapılıyordu…
“Nüfus artık 400 bine düşer…”
Ben ise sık sık şunu savunuyordum:
“Deprem tehlikesi geçti ve yeni yatırımlar yapılacak… Nüfus 2 milyonu bulur… Hele bir de İstanbul depremi olursa, seyreyleyin gümbürtüyü…”
Evet…
Deprem sonrasındaki Kocaeli ve İzmit, artık eski Kocaeli ve İzmit değil…
Hiçbir şey de artık eskisi gibi olmayacaktı…
Olmadı…
Yani doğa gereğini yapıp yasalarını tek tek uygulatıyor…
Kimseye de referandum hakkı tanımadan…
Kocaeli kenti metropolleşiyor…
İzmit’in eskileri artık birbirlerini ara sıra Yürüyüş Yolunda, Fethiye’de görüyor, selamlaşıyor ve sonra kabuğuna çekiliyor…
Kent yoruyor…
Kent hasta ediyor…
Yaşı ortaları geçenlerin yükü daha da artıyor…
Kentin ortak değeri olarak kabul edilen Kocaelispor’a da kapılar bir bir kapanırken…
Umutlar da azalıyor…
Birkaç iyi adam Kocaelispor için çırpınıyor…
Farklılıklarını gösteriyor…
Ama çevrelerindeki “Klasik zihniyet” çemberi daraltıyor ve onları hata yapmaya zorluyor…
Deprem sonrasında türeyen hastalık, yine vücudu sarmaya çabalıyor…
Bakalım direnç ne kadar sürecek…
90’lı yılların şanlı, şöhretli, neşeli ve çok eğlenceli Kocaelispor’undan eser yok…
Deprem sonrasında kazandığımız ikinci kupa bile, kutlama açısından birincinin yanına yaklaşamadı…
Çünkü deprem acısı tazeydi…
Yaralar yeni sarılıyordu…
Kent doğanın acı gerçeğini yaşıyordu…
Kocaelispor…
Yaşam biçimimiz…
Boğulduğumuz kentteki soluk aldığımız ender kurumlarımızdan biri…
Deprem sonrasındaki sezonda, bir çok insan çadırda yatarken (Ben hep evimde kaldım), İsmetpaşa Stadı, terapi merkezimiz olmuştu…
Şimdi ise bom boş duruyor…
Maçları burada oynayacağız ama tribünler ne kadar dolacak?..
Bekliyoruz…
Ümitvar olmak lazım…
Aksi halde zaten yaşamanın da anlamı kalmıyor…
Birkaç iyi adama başarılar dilemekten başka yapacağımız pek bir şey de yok…
Kavgasız gürültüsüz bir sezon yaşamak ve İsmetpaşa’da son yıl da olsa, güzellikler yaşamak istiyoruz…
Ama hala kulübü rant kapısı gibi görmek isteyen ve yönetimi sıkıştırmaya çalışanlar ise bakalım ne kadar başarılı olabilecek ?..
|